آزمایش مقاومت به خشکی چند اکوتیپ و ژنوتیپ بادام خودرو و اهلی به منظور استفاده در جنگلکاری دیم

این تحقیق در قالب دو آزمایش انجام گرفته است. در آزمایش اول ژنوتیپهای g1 و g2 از گونه اهلی بادام تلخ (prunus dulcis var. amara) با مبدأ نجف آباد اصفهان و یک اکوتیپ (e1) از گونه بادامک (amygdalus scoparia) با مبدأ سمیرم اصفهان، در قالب طرح آماری کرتهای خرد شده و در سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای اصلی شامل پنج درصد رطوبت خاک (7، 10، 13، 16 و 20) و تیمارهای فرعی شامل دو ژنوتیپ بادام اهلی و یک اکوتیپ بادام وحشی فوق بودند. آزمایش دوم نیز مشابه آزمایش اول بود، با این تفاوت که اکوتیپ بادامک به جای سمیرم اصفهان از پاوه کردستان (e2) جمع آوری شده بود و ژنوتیپهای بادام اهلی شامل g4، g5 و g6 بودند. خصوصیات کمی و فیزیولوژیکی مورد اندازه گیری بادام شامل ارتفاع، قطر یقه، وزن خشک (برگ، ساقه و ریشه)، ضخامت و تعداد برگ، تعداد شاخه های فرعی، میزان پرولین برگ و وضعیت روزنه های برگ بودند. گرچه بین گونه بادامک (اکوتیپ سمیرم) و دو ژنوتیپ بادام تلخ در آزمایش اول از نظر ارتفاع، وزن خشک (برگ، ساقه و ریشه) و قطر یقه اختلاف معنی داری مشاهده شد، ولی آزمایش نشان داد که بردبارترین آنها ژنوتیپ g1 است. در آزمایش دوم، بین اکوتیپ بادامک و سه ژنوتیپ بادام تلخ از نظر ارتفاع، وزن خشک ریشه و تعداد برگ اختلاف معنی دار دیده می شد. در این آزمایش نیز مشخص شد که رشد طولی نهال بادامک بیش از ژنوتیپها می باشد و میان ژنوتیپها از نظر رشد طولی اختلاف معنی دار به چشم می خورد. همچنین ژنوتیپ g6 دارای بیشترین و اکوتیپ e2 و ژنوتیپ g5 دارای کمترین ریشه دوانی بوده اند. به طور کلی میان گونه ها و ژنوتیپهای بادام از نظر میزان ریشه دوانی، اختلاف بیشتری در مقایسه با بخش هوایی بود. بردبارترین اکوتیپها به ترتیب g6 و g4 بودند.